Το Κλειστό Στάδιο Βόλεϊ & Στίβου της Παιανίας, το επονομαζόμενο και «Σπίτι του Βόλεϊ», που βρίσκεται στην περιοχή της Χαλιδούς, είναι ενα στάδιο, που δεν έχει νομική υπόσταση, ούτε ιδιοκτήτη, αλλά όμως είναι υπαρκτό οικοδόμημα (τουλάχιστον ότι έχει απομείνει από τις λεηλασίες των πάσης φύσεως τρωκτικών) και ρημάζει εδώ και 13 χρόνια - τα τελευταία 5μιση μάλιστα είναι σε αχρηστία.
Πρόκειται για εγκαταστάσεις που …«στα καλά τους», μπορούν να καλύψουν όπως πρέπει τις στιβικές ανάγκες της χειμερινής σεζόν, αλλά και μεγάλα γεγονότα του Ευρωπαϊκού και όχι μόνο Βόλεϊ. Κάτι τέτοιο όμως, μοιάζει μάλλον απίθανο να συμβεί αυτό το διάστημα, διότι υπάρχουν νομικά εμπόδια στο να δοθούν χρήματα για την ανακατασκευή του.
Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι, αξίζει συνοπτικά να αναφέρουμε:
- Το κλειστό της Παιανίας, δημιουργήθηκε για να καλύψει ανάγκες του βόλεϊ, κυρίως της εθνικής ομάδας, ως προπονητήριο για την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.
- Αρκετό καιρό πριν από τους Αγώνες ενεπλάκη και ο στίβος θέλοντας μερίδιο στη χρήση του, καθώς (σωστά) κρίθηκε τότε, ότι στο κλειστό της Παιανίας με τις κατάλληλες προσαρμογές θα μπορεί να φιλοξενηθεί τον χειμώνα ο κλασικός αθλητισμός για προπονήσεις αλλά κυρίως για διοργανώσεις και μάλιστα διεθνούς επιπέδου. Κάτι που έγινε, έως ένα σημείο, με ημερίδες, μίτινγκ και πρωταθλήματα.
- Το πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστού (που το 2003 και ενόψει εργασιών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν διεξήχθη) από το 2004 έως και το 2011 έγινε στο κλειστό της Παιανίας - κι ενώ στο ΣΕΦ τον πρώτο λόγο είχε πλέον το μπάσκετ του Ολυμπιακού...
Στην πορεία όμως όλα …χάλασαν
Μετά το 2004 αναδύθηκαν όλες οι παθογένειες που συνοδεύουν (και) αυτό το στάδιο το οποίο αφέθηκε έρμαιο στις διαθέσεις οποιουδήποτε.
Χωρίς διοίκηση, χωρίς κονδύλια ή έσοδα για συντήρηση και φύλαξη, χωρίς νομική υπόσταση, χωρίς ουσιαστικά λόγο ύπαρξης, ήταν περίπου βέβαιο ότι θα γίνονταν …πλιάτσικο σε όλους τους χώρους του, κάτι που τελικώς συνέβη.
Το γιατί αφέθηκε στη μοίρα της αυτή η εγκατάσταση, είναι ένα άλλο θέμα που θα το αναπτύξουμε σε επόμενη ευκαιρία καθώς το ζητούμενο είναι τώρα τι γίνεται.
Κι απ ότι φαίνεται δεν γίνεται τίποτε που να εμπνέει αισιοδοξία για το μέλλον.
Από την απραξία στην προσπάθεια…
Αφού πέρασε ένα πολύ μεγάλο μεσοδιάστημα πλήρους απραξίας και εγκατάλειψης το 2014 ο Κώστας Παναγόπουλος «άκουσε» ότι η Περιφέρεια Αττικής υπό τον κ. Γ. Σγουρό διέθετε χρήματα για αποκατάσταση και ανακατασκευή αθλητικών χώρων στην Αττική.
Ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ άρπαξε την ευκαιρία, τους έθεσε το θέμα σε μια ρεαλιστική βάση και η Περιφέρεια ενέκρινε σχετικό κονδύλι για να ξαναφτιαχτεί το στάδιο πάντα όμως με τις προϋποθέσεις που ορίζει η νομοθεσία.
Δηλαδή για να δοθούν τα χρήματα θα έπρεπε να υπάρχει νομικό πρόσωπο στο οποίο θα «χρεώνονταν» το κονδύλι για το συγκεκριμένο έργο κάτι όμως που φάνηκε ότι δεν μπορούσε να γίνει μια και το κλειστό της Παιανίας, βρίσκεται στον …αέρα!
Το 2015 μετά τις εκλογές και την αλλαγή προσώπων, η νέα ηγεσία της Περιφέρειας υπό την κα Δούρου, είδε επίσης θετικά την προοπτική ανακατασκευής και λειτουργίας του σταδίου.
Πάλι όμως αναδύθηκε η εμπλοκή του πώς θα δοθούν χρήματα για την ανακατασκευή σε κάτι που …δεν υπάρχει.
Τελικά μετά από αρκετές διαβουλεύσεις, χάρη πρωτίστως στις οχλήσεις του προέδρου και μελών της διοίκησης του ΣΕΓΑΣ προς τους συναρμόδιους φορείς και κυρίως προς την αθλητική ηγεσία της πολιτείας, άρχισε προς τα τέλη του 2015 να ξετυλίγεται το γαϊτανάκι με το αλαλούμ της γραφειοκρατίας.
Ενας χρόνος και …βλέπουμε
Πέρυσι τέτοιον καιρό (στις 28 Ιανουαρίου 2016 για την ακρίβεια) κι αφού είχαν προηγηθεί αρκετές συζητήσεις, οι συναρμόδιοι φορείς: Υπουργείο Αθλητισμού, Περιφέρεια Αττικής, Δήμος Παιανίας-Γλυκών Νερών και οι ομοσπονδίες στίβου και βόλεϊ συναντήθηκαν κι αποφάσισαν ότι για όλους θα υπάρχει όφελος να σταματήσει το κλειστό γυμναστήριο να είναι παροπλισμένο και να επαναλειτουργήσει όπως πρέπει.
Μάλιστα για να επιβεβαιώσουν τη θετική τους διάθεση συνεργασίας έφτιαξαν πρωτόκολλο που περιελάμβανε και συγκεκριμένα βήματα. Στόχος ήταν με νόμιμες διαδικασίες τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους μέχρι το καλοκαίρι του 2016 για μπουν οι υποδομές μήπως και εκταμιευτεί το σχετικό εγκεκριμένο κονδύλι.
Ένα χρόνο μετά, τα πάντα είναι ακόμα στο μηδέν.
Το σημείο-κλειδί ήταν (και παραμένει) η νομοθετική ρύθμιση για να αποκτήσει «ύπαρξη» αυτό το κλειστό στάδιο.
Ο κ. Γ. Ανδριανός το έβλεπε θετικά, ο κ. Στ. Κοντονής σχεδόν το πήγε μέχρι τη Βουλή και ο νυν υπουργός ο κ. Γ. Βασιλειάδης (δικαίως εδώ που τα λέμε) θέλει λίγο χρόνο να ενημερωθεί για ένα θέμα που είναι πολύπλοκο.
Από την πλευρά του ο ΣΕΓΑΣ είχε και έχει ολοκληρωμένη πρόταση για τη λειτουργία του κλειστού, στο βαθμό που εμπλέκεται και τον αφορά, καθώς ο στίβος το χρειάζεται για περίπου ένα 4μηνο ανά έτος.
Από τα καλύτερα σενάρια θα ήταν το κλειστό γυμναστήριο της Παιανίας να υπαχθεί στα Ε.Α.Κ. με διοίκηση που αναλογικά θα αντιπροσωπεύει όλους τους εμπλεκόμενους (ΓΓΑ, Δήμο Παιανίας-Γλυκών Νερών, στίβο, βόλεϊ) και κάποια ροή χρηματοδότησης όμως κάτι τέτοιο θα πρέπει να περάσει από πολλά γραφειοκρατικά μονοπάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.