Ο μακαριστός Γέροντας, το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρότατα προβλήματα υγείας, παρόλα αυτά προσευχόταν νυχθημερόν για εκατοντάδες ανθρώπους.
Η εξόδιος ακολουθία του σεπτού Ιερομονάχου, θα πραγματοποιηθεί αύριο Παρασκευή, στις 12 το μεσημέρι, στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου Καμαρίζης Λαυρίου, όπου και θα ταφεί το σκήνωμα του, το οποίο από απόψε θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στον ίδιο χώρο.
Ποιος ήταν ο μακαριστός Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης
Συνονόματος ενός μεγάλου Αγίου του 20ου αιώνα, του Αγίου Νεκταρίου, ο μακαριστός Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης, αποτελούσε μια μεγάλη εξαίρεση. Ήταν ένα άστρο φωτεινό, που έλαμπε μέσα στην εκκλησία, για να καθοδηγεί εμάς τα φτωχά από πνευματικότητα παιδιά του 21ου αιώνα και με την προσευχή του να μας χαρίζει τις πλούσιες δωρεές του Αγίου Πνεύματος, μέσα στο οποίο εκείνος ήταν καθημερινά λουσμένος.
Του είχε χαριστεί το ιδιαίτερα τιμητικό προσωνύμιο: «O εκλεκτός του Θεού». Και μπορούμε να πούμε, πως όντως ο Γέροντας Νεκτάριος, ήταν από γεννήσεως του ο «εκλεκτός του Θεού».
Από μικρός, τότε που ακόμα το όνομά του ήταν Βασίλειος, αισθάνθηκε την κλίση για να αφιερωθεί στο Θεό και γι' αυτό τα παιχνίδια του μαζί με τα άλλα παιδιά της πειραιώτικης γειτονιάς όπου γεννήθηκε, ήταν να τελεί «λειτουργίες» και «μυστήρια». Έπαιρνε διάφορα ρούχα και τα μετέτρεπε δήθεν σε «άμφια». Ενώ για εκείνον ήταν μοναδικής αξίας στιγμή όταν ντυνόταν παπαδάκι και διακονούσε στο ιερό κοντά στον μακαριστό εθνάρχη της Κύπρου, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Ήδη από τότε που ήταν μωρό παιδί, αβάπτιστο ακόμα, τον σκέπαζε η χάρις του Θεού, γιατί ενώ ήταν βαριά άρρωστος και αναγκάστηκαν να επισπεύσουν την βάπτιση, έκπληκτος ο ιερέας που τον βάπτιζε, είδε στην κολυμβήθρα να σχηματίζεται ένας σταυρός και τότε το ερμήνευσε ότι η το παιδί τελικά θα πεθάνει η θα είναι εκλεκτός του Θεού.
Από εκεί και πέρα, σ' όλη τη ζωή του έχει πάμπολλες μαρτυρίες και σωρεία θαυμάτων που πιστοποιούν ότι ο π. Νεκτάριος είναι πράγματι ο «εκλεκτός του Θεού».
Τον Απρίλιο του 1948 ήταν η πρώτη φορά που ο π. Νεκτάριος ως λαϊκός, μικρό παιδί ακόμα 17 ετών, έφτασε με λαχτάρα στην Αίγινα για να προσκυνήσει τον τάφο του Αγίου Νεκταρίου. Μπορεί ο 'Αγιος να μην είχε επίσημα ανακηρυχθεί, αλλά τι σημασία είχε αυτό, αφού στις συνειδήσεις όλων είχε καταξιωθεί ως άγιος και πλήθος κόσμου συνέρεε στην Αίγινα, στο μοναστήρι του, για να τον προσκυνήσουν. Μετά από θερμή παράκληση του νεαρού τότε Βασιλείου, του π. Νεκταρίου δηλαδή, ο άγιος του εμφανίστηκε και μάλιστα στην ερώτησή του αν θα γίνει ιερέας, όπως το ποθούσε, άκουσε την φωνή του Αγίου από τον τάφο που του απαντούσε ότι και ιερέας θα γίνει και το όνομά του θα πάρει.
Τα θαύματα όμως δεν σταματούν εδώ. Βλέπει σε όραμα ο π. Νεκτάριος τον Απρίλιο του 1948, ότι στην άκρη του ναού της Αγίας Βαρβάρας στο Αιγάλεω θα πρέπει να πάει να σκάψει για να βρει την εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης των Ισαποστόλων. Και πράγματι ο Γέροντας έσκαψε εκεί που του υπέδειξε ο 'Αγιος Κωνσταντίνος και ως εκ του θαύματος βρήκε την εικόνα, όπως μαρτυρούν και τα δημοσιεύματα του τύπου εκείνης της εποχής.
Λίγο αργότερα, σε ηλικία 20 ετών, μόνασε στην Ιερά Μονή Αγίου Μελετίου στην Κιθαιρώνα, όπου εκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Νεκτάριος. Κατόπιν χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και έτσι ρασοφόρος πια, πήγε για να προσκυνήσει και πάλι στην Αίγινα τον προστάτη Αγιό του, για να τον ευχαριστήσει για την μεγάλη δωρεά που του έκανε.
Όταν το 1965 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, η κατάστασή του ήταν κρίσιμη, μα ο 'Αγιος Νεκτάριος, ο θαυματουργός, του χάρισε την ίαση. Μόλις ανάρρωσε, διορίστηκε στο Λαύριο. Βλέπει και πάλι τον 'Αγιο Νεκτάριο στον ύπνο του, ο οποίος του ζητά να του κτίσει στην Καμάριζα Λαυρίου το σπίτι του και του υποσχέθηκε να τον βοηθήσει. Όσο κι αν μας φαίνεται περίεργο βλέποντας τώρα να ορθώνεται μπροστά μας το περικαλλέστατο και μεγαλοπρεπές προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στην Καμάριζα, είναι αλήθεια ότι ξεκίνησε με τα χρήματα που ο π. Νεκτάριος εξοικονόμησε, πουλώντας τον επιστήθιο σταυρό του. Αυτό λοιπόν το προσκύνημα που με τόσο κόπο και τόσες θυσίες χτίστηκε, έγινε η πνευματική κυψέλη, όπου χιλιάδες ψυχές βρίσκουν μέχρι και σήμερα παρηγοριά, ψυχική ξεκούραση, πνευματική ανάταση, σωματική ίαση και όλα αυτά χάρις στον στυλοβάτη όλου αυτού του έργου, τον π. Νεκτάριο Βιτάλη.
Το 1980 ο σεπτός γέρων είχε μια συγκλονιστική συνομιλία με τον 'Αγιο Νεκτάριο, κατά την διάρκεια της οποίας θεραπεύθηκε από ανίατη ασθένεια. Μαστιζόταν από μια πολύ επικίνδυνη μορφή καρκίνου. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι. Ο θάνατος ήταν πολύ κοντά. Την 26η Μαρτίου 1980 βρισκόταν στο ναό, μαζί με μία αγιογράφο και τη νεωκόρο του προσκυνήματος. Τότε μπήκε στο ναό ένας γέροντας μετρίου αναστήματος, με αραιά μαλλιά και κάτασπρα γένια. Τους συστήθηκε με το όνομα Αναστάσιος. Αυτό δεν ήταν άλλο, από το κοσμικό όνομα του Αγίου Νεκταρίου. Ξεκίνησε να ασπάζεται με πολύ δέος τα λείψανα των Αγίων, προσπερνώντας αδιάφορος όσα ήταν του Αγίου Νεκταρίου. Ο π. Νεκτάριος του μίλησε για τον καρκίνο και ο 'Αγιος τον διαβεβαίωσε για την ίασή του. Έμεινε εμβρόντητος, όταν συνειδητοποίησε την παρουσία του Αγίου. Λίγους μήνες αργότερα, ο γενικός Διευθυντής του Αγίου Σάββα έκπληκτος γνωμάτευσε την απουσία του καρκίνου. Στην Καμάριζα οι καμπάνες διατυμπανούσαν περίτρανα το χαρμόσυνο μήνυμα του θαύματος. Αλλά και πολλοί άνθρωποι, έτυχαν της θαυματουργικής επεμβάσεως του Αγίου Νεκταρίου, είτε σε ασθένειες, είτε σε δύσκολες περιστάσεις, ύστερα από τις θερμές προσευχές και ικεσίες του εκλεκτού σκεύους του Θεού, π. Νεκταρίου Βιτάλη.
Στις 21 Οκτωβρίου 1992 ο μακαριστός Μητροπολίτης π. Μεσογαίας, κυρός Αγαθόνικος, ετέλεσε τα θυρανοίξια της ανδρώας Κοινοβιακής Μονής του Αγίου Αθανασίου, της οποίας ηγείτο ο γέροντας. Ακολούθησε και η ενθρόνισή του, ως Μεγάλου Καθηγουμένου.
Όσοι από τούς χριστιανούς γνώρισαν τον π. Νεκτάριο και αξιώθηκαν να πάρουν την ευχή του, να νιώσουν το μεγαλείο της ψυχής του που εκπέμπει η φωτεινή ματιά του, μαρτυρούν πως πρόκειται για έναν σύγχρονο Άγιο. Ένα φωτεινό παράδειγμα ενός ανθρώπου που βάδιζε στα χνάρια εκείνων των ψυχών που ευηρέστησαν τον Κύριο και απέκτησαν παρρησία ήδη από τούτη την ζωή. Ο πνευματικός του αγώνας χρόνια τώρα, μέσα στην Εκκλησία, τον καταξίωσε στις συνειδήσεις όλων. Θα πρέπει να είμαστε πεπεισμένοι ότι η αγιότητα δεν είναι μεν κάτι ακατόρθωτο, ούτε κάτι άπιαστο, αλλά είναι το ουράνιο πολίτευμα που με πίστη, αγάπη, δακρύβρεχτους αγώνες και πόνο ψυχής μπορούμε να κατακτήσουμε κι εμείς και να ζήσουμε ως επίγειοι άγγελοι στο γήϊνο κόσμο μας. Ο π. Νεκτάριος επαλήθευσε με το βίο του τα λόγια τούτα, όπως και αυτά του υμνωδού που ακούμε στον εσπερινό της 21ης Ιουλίου για έναν όσιο που αναφέρει ότι ήταν: «Μέτριος το φρόνημα και συμπαθής και φιλόθεος και αγάπης ανάπλεως...ταπεινός και πράος, άγγελος καθάπερ επί τηςγης περιπατών και πολιτείαν έχων ουράνιον...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.