Κραυγή αγωνίας από τους εργαζόμενους στο «Περιβολάκι»

Κραυγή αγωνίας από τους εργαζόμενους στο «Περιβολάκι». Το Σωματείο για τη θεραπεία των παιδιών με αυτισμό και παιδική ψύχωση, αλλά και τους γονείς των παιδιών που υποβάλλονται σε θεραπεία.

Διαβάστε την ανακοίνωση του σωματείου των εργαζομένων, που αναφέρεται στην περιπέτεια στην οποία μπήκε «το Περιβολάκι» από το 2012:

Πράξη πρώτη: Τον Σεπτέμβριο του 2012, η πολιτική των συνεχών περικοπών στην χρηματοδότηση των δομών ψυχικής υγείας του προγράμματος »Ψυχαργώς» οδήγησε στο κλείσιμο δύο από τις τρεις δομές του Ελληνικού Κέντρου για την Ψυχική Υγεία και Θεραπεία του Παιδιού και της Οικογένειας – το Περιβολάκι (μη κερδοσκοπικό σωματείο για την θεραπεία παιδιών με αυτισμό και παιδική ψύχωση, ιδρυθέν το 1983).

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα αφενός πολλές οικογένειες παιδιών με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές να στερηθούν δύο κέντρα ημέρας για παιδιά σχολικής και προσχολικής ηλικίας (ολοήμερο ψυχοπαιδαγωγικό πρόγραμμα, διαφόρων ειδών θεραπείες, συμβουλευτική γονέων) και τον μοναδικό στην Ελλάδα ξενώνα βραχείας φιλοξενίας (σε περιόδους κρίσης), αφετέρου δεκάδες έμπειροι και εξειδικευμένοι εργαζόμενοι στον χώρο της ψυχικής υγείας να απολυθούν.

Πράξη δεύτερη: Τον Ιούλιο του 2013, στο πλαίσιο της ίδιας ανάλγητης πολιτικής εκ μέρους του Υπουργείου Υγείας, η διοίκηση του φορέα αποφάσισε την παύση λειτουργίας του κέντρου ημέρας για εφήβους με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές που στεγαζόταν στο κτίριο του Περιβολάκι στην Παιανία και λειτουργούσε από το 2009. Οι οικογένειες στερήθηκαν έτσι μια ακόμα πολύτιμη υπηρεσία ψυχικής υγείας.

 Πράξη τρίτη: Έκτοτε το Περιβολάκι, “ακρωτηριασμένο”, συνέχισε τη λειτουργία του ως κέντρο ημέρας για παιδιά προσχολικής αποκλειστικά ηλικίας. Αυτό κατέστη δυνατό χάρη στην υπομονή και την ανοχή των εργαζόμενων, οι οποίοι συνέχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και να στηρίζουν τα παιδιά και τις οικογένειες τους όντας επί μήνες απλήρωτοι.

Σήμερα, το Περιβολάκι δεν έχει ακόμα ξεκινήσει τη λειτουργία του με αποτέλεσμα τα παιδιά που φιλοξενούσε, αλλά και όσα προβλεπόταν να φιλοξενήσει φέτος στον χώρο του, να βρίσκονται εκτός εκπαιδευτικού και κλινικού πλαισίου, οι γονείς να είναι σε απόγνωση και οι εργαζόμενοι να παραμένουν στο ίδιο καθεστώς ασάφειας κλείνοντας πλέον δέκα μήνες απλήρωτοι.

Ο κίνδυνος, όχι πια της συρρίκνωσης, αλλά της τελειωτικής εξαφάνισης του χώρου και των πολύτιμων για την κοινότητα υπηρεσιών του είναι κάτι παραπάνω από ορατός. Η “κοινωνική” πολιτική του κράτους εμφανίζεται αμείλικτη, αποφασισμένη να ξεφορτωθεί μια και καλή την προνοιακή μέριμνα που φαίνεται να μην χωράει στον προϋπολογισμό, οι διοικήσεις των φορέων ανεπαρκείς να υπερασπιστούν την ποιότητα των υπηρεσιών που υποσχόταν μέχρι πρότινος η ψυχιατρική μεταρρύθμιση, οι γονείς αβοήθητοι, να δίνουν τον αγώνα της καθημερινότητας και οι εργαζόμενοι εγκλωβισμένοι στο δίλημμα “άμισθη εργασία ή οριστικό κλείσιμο των δομών”.

Ποιος τελικά θα υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια και το δικαίωμα φροντίδας αυτών των παιδιών που την έχουν τόσο ανάγκη;

 Σωματείο Εργαζομένων στο Περιβολάκι